Turystom wypoczywającym na Wybrzeżu Andamańskim zapada w pamięć wyjątkowo malownicza sceneria, białe i piaszczyste plaże odbijające promienie wakacyjnego słońca oraz turkusowa, przejrzysta woda, w której można brodzić godzinami zajadając co jakiś czas tropikalne smakołyki.

Turystyczny region ma jeszcze tę zaletę, iż sąsiaduje z wapiennymi wyspami o przedziwnych kształtach, ciągnącymi się wzdłuż linii brzegowej jak łańcuch morskich pereł. Niektóre z wysp są prawdziwymi centrami turystycznymi z najświetniejszymi hotelami i wyszukaną bazą rekreacyjną, inne z kolei stanowią ostoję spokoju dla turystów poszukujących ciszy i niezapomnianych widoków. Okolone koralowcami klejnoty morza przyciągają także miłośników podwodnych wojaży oraz entuzjastów zajęć rekreacyjnych organizowanych przez lokalne agencje turystyczne.

Wybrzeże Andamańskie z rozsianymi na płytkich wodach wysepkami i barwnymi rafami koralowymi położone jest nad Morzem Andamańskim w południowo-zachodniej części Tajlandii, po zachodniej stronie Półwyspu Malajskiego. W egzotycznym zakątku na turystów oprócz popularnych celów wycieczek czekają bujne lasy deszczowe, zarośla namorzynowe, plantacje kawy i nerkowca oraz siedliska rzadkich gatunków zwierząt.

Region wybrzeża nie odegrał w historii Tajlandii znaczącej roli, dlatego turyści, którzy chcą poznać przeszłość tego zakątka powinni zainteresować się głównie historią poszczególnych miast. O regionie w świecie turystycznym stało się głośno, kiedy w latach 70. XX w. na Wyspie Phuket zaczęli pojawiać się pierwsi zagraniczni turyści, a okoliczne tereny stały się popularnym celem wycieczek, o czym mogą świadczyć ciągle powstające luksusowe kompleksy hotelowe. Przed wiekami zachodni brzeg południowej Tajlandii był ważnym węzłem szlaków handlowych łączących Malezję, Indie i Chiny, dlatego też wpływy chińskie widać w architekturze sklepów i meczetów oraz w regionalnym dialekcie ze słyszalnym echem języka malajskiego i indonezyjskiego. Patrząc na mieszkańców tej części Tajlandii można także mieć wrażenie, że różnią się fizycznie od pozostałych Tajów, chociaż różnice te z biegiem lat ulegają zatarciu. Wybrzeże Andamańskie oferuje wiele ciekawych atrakcji, a turyści znudzeni lenistwem mogą wybrać się na emocjonujące wycieczki po interesujących miastach i parkach narodowych będących ostoją dzikiej przyrody.

Krabi – doskonałe miejsce na wczasy połączone z aktywnym zwiedzaniem okolicy. Baza turystyczna umożliwia wypoczynek na najwyższym poziomie za sprawą wspaniałych, nowoczesnych hoteli, w których na gości hotelowych czeka bogata oferta uprawiania sportów wodnych oraz możliwość jazdy konnej, gry w golfa czy jazdy na rowerze. Kompleksy hotelowe położone wśród tropikalnych ogrodów mają również dostęp do piaszczystych plaż z przepięknymi widokami na morze i wyrastające w tle wapienne góry. Lokalne agencje turystyczne specjalizują się w organizacji wycieczek fakultatywnych, dlatego Krabi uchodzi za świetną bazę do wypadów za miasto. Na dłuższy spacer można wybrać się między innymi na bagna namorzynowe, gdzie żyje wiele gatunków egzotycznych ptaków lub zwiedzić unikatowe cmentarzysko muszli Su San Hoi utworzone ze skamieniałych muszli morskich przypominających ogromne płyty. Prowincja Krabi szczyci się również przyjemną plażą Napparat Thara okoloną zielonym buszem oraz plażą Ao Nang z malowniczą oprawą zatoki, w której jest położona. Całe wybrzeże w rejonie Krabi oferuje turystom możliwość uprawiania kajakarstwa, nurkowania oraz wyprawiania się na pobliskie wyspy.

Koh Phi Phi – niewielka wyspa charakteryzująca się wakacyjną atmosferą, cudownym klimatem oraz ładnie utrzymanymi plażami, będąca jednym z chętniej odwiedzanych zakątków Wybrzeża Andamańskiego. Przy luksusowych hotelach znajdują się długie plaże z białym piaskiem, na którym można wygrzewać się godzinami oraz nurkować w przybrzeżnych lagunach. Cień przed silnymi promieniami słonecznym dają drewniane chatki kryte strzechą oraz domki typu bungalow utrzymane w tradycyjnym, tajskim stylu. Do wielu miejsc można dopłynąć tylko łodzią, co nadaje wyspie romantycznego charakteru i kameralnej atmosfery. Na Phi Phi warto spojrzeć z najwyższego wzniesienia, na które prowadzą szlaki wydeptane w buszu. Gdy woda w przyhotelowym basenie przestanie bawić można udać się na bezludne plaże Ao Koh Bakao i Ao Lanti, by tam oddać się wielogodzinnemu leniuchowaniu. Pobyt na wyspie umila spędzanie czasu w hotelowym jacuzzi, łaźniach parowych i na masażach lub po prostu relaks w hamaku z tropikalnym drinkiem w ręku. W wolnym czasie warto wybrać się na okoliczne wyspy, by zobaczyć chociażby Jaskinię Wikingów z malowidłami skalnymi na Koh Phi Phi Ley lub Zatokę Maya, która posłużyła jako tło filmu „Niebiańska plaża”.

Koh Lanta – w skład niezwykłego archipelagu wchodzi grupa kilkudziesięciu wysp, z których turyści upatrzyli sobie największą z nich o tej samej nazwie, należącą do prowincji Krabi. Zielone wnętrze urzeka dzikim krajobrazem, natomiast przyjemne plaże z osłaniającymi je palmami doskonale nadają się do błogiego leniuchowania i oglądania okolicznych wysp prezentujących się najkorzystniej przy zachodach słońca. Wyspę ze względu na kameralną atmosferę upodobały sobie rodziny z małymi dziećmi i amatorzy nurkowania zachwyceni dostępem do pobliskich wysepek z podwodnymi jaskiniami, ścianami i rafami koralowymi. W niewielkich i kameralnych kurortach usytuowanych na porośniętych bujną roślinnością wzgórzach, można spędzić przyjemne chwile, korzystając z kompleksów sportowych, centrów SPA, siłowni, jacuzzi, sauny i możliwości uprawiania dyscyplin wodnych. Największą atrakcją wyspy jest Tham Mai Kelo – system kilku jaskiń, których zwiedzanie umożliwiają zamocowane drabiny i liny zabezpieczające.

Kuchnia tajska ma tę zaletę, że nie jest w Polsce dobrze znana, przez co turyści wybierający się do Tajlandii mogą oszaleć na jej punkcie. Intensywność smaków w powiązaniu z warzywami i egzotycznymi gatunkami owoców daje mieszankę odzwierciedlającą przede wszystkim obraz życia odległego kraju, ale także całą gamę potraw, których liczby nie byłby w stanie zliczyć żaden wyrafinowany podróżnik. Podobnie jest z dzienną ilością posiłków, dlatego nie ma stałych godzin przyrządzania dań, a czas otwarcia restauracji również bywa różny. Potrawy są wręcz rzeźbione z najrozmaitszych składników, najczęściej są ostre i obficie doprawione chili.

Niezależnie od miejsca pobytu, w restauracjach można zamówić dania pochodzące z najodleglejszych zakątków królestwa. Restauratorzy są wyczuleni na normy sanitarne, dlatego serwują najświeższe potrawy, niemniej jednak z przydrożnych jadłodajni, podobnie jak z usług ulicznych sprzedawców należy korzystać z dużą ostrożnością.

Tajlandczycy lubią biesiadować, długo spożywać potrawy i korzystać z szerokiego wachlarza ich różnorodności, dlatego zawsze warto jeść w jak największym towarzystwie, by skosztować jak najwięcej potraw. Dania w takich sytuacjach są w tradycyjny sposób ustawiane na macie rozłożonej na podłodze i z powodzeniem można próbować każdego z nich.

Tajlandia ma tradycje kulinarne pochodzące z Chin, Laosu, Birmy i Indii, a kucharze najczęściej kierują się zasadą „5 smaków”, której harmonia polega na starannym dobieraniu: słodyczy, ostrości, kwaśności, słoności i goryczy. Tradycja nakazuje jadanie z tzw. woka, czyli naczynia przypominającego miskę z uchwytami do szybkiego przyrządzania potraw na ogniu. W większości przypadków jednak każdy dostaje miseczkę ryżu i sam dobiera sobie pozostałe składniki.

Tajskie kompozycje kulinarne bazują najczęściej na ryżu – kow, mleku kokosowym, owocach morza oraz kombinacji sosów curry, do których zamiast czystej soli używany jest słony sos rybny nam plaa. Ryż przygotowywany jest na „sto” różnych sposobów, a wszystkie dodatki wzbogacone są aromatycznymi przyprawami i ziołami, gdyż Tajowie wierzą w zdrowotne i magiczne znaczenie takich składników. Warto pamiętać, że niektóre dania spożywa się palcami i przykładowo jest to gęsty, kleisty ryż, który lepi się prawą ręką w niewielkie kulki i macza następnie w podanych sosach. Dania z takimi dodatkami jak curry są filarem kuchni, a najbardziej znanym daniem jest gęsty sos z kurczakiem i pokrojonym bakłażanem – kaeng kiaw wan kai. Przykładowo w restauracyjnym menu można rozróżnić curry czerwone z mięsem wołowym lub wieprzowym kaeng pet oraz curry z posmakiem kokosu przygotowane na sucho – phanaeng.

Wpływy Birmy widać na przykład w potrawce z wieprzowiny z sosem curry, imbirem, kurkumą i tamaryndem, natomiast portugalskimi korzeniami charakteryzuje się muu pat priaw wan – wieprzowina przyrządzona na słodko-kwaśno. Turyści często rozglądają się za tom kha kai – gęstym curry na bazie mleczka kokosowego z kurczakiem i ciekawą odmianą trawy jaką jest palczatka kosmata. Warto również spróbować tajskiej zupy z krewetkami i pomidorami przyprawioną kolendrą, palczatką cytrynową i chili, która po ugotowaniu podawana jest wraz z niewielkim kociołkiem. Głodni turyści z pewnością ulegną duszonej w bananowym liściu zapiekance z owoców morza, kawałków ryb i skorupiaków w przecierze kokosowym – ho mok talay.

Pałeczki są używane w Tajlandii tylko do jedzenia makaronu – phat, który wprowadzili Chińczycy, a bardzo często można go kupić w niewielkich sklepikach otwartych na oścież. Makaron może być podawany na sucho, mokro lub w postaci zupy, a najznamienitsze dania to: pat tai – smażony w woku z tofu (twarożkiem sojowym), siekanymi jarzynami i suszonymi krewetkami, bami haeng mu daeng – pszeniczny makaron z plastrami czerwonej wieprzowiny czy pad see yoo – tzw. chiński makaron w sojowym sosie.

Dodatkiem do dań są wspaniałe, wytrawne sałatki tajlandzkie zwane yam, do których używa się beztłuszczowych sosów i najczęściej jest to sos sojowy, rybny lub wytworzony z limonki. Smaczna jest przede wszystkim yam thalay – sałatka z ugotowanych owoców morza ułożonych na liściach sałaty lub so tam – sałatka z papai połączona z chili i kawałkami kurczaka.

Turyści z Polski z pewnością zainteresują się egzotycznymi owocami, gdyż oprócz znanych w Europie bananów i arbuzów można rozkoszować się smakiem papai, kantalupy, mangostanu, pomelo, rambutanu, gujawy czy owoców longan. Na bazie tych owoców powstają również orzeźwiające soki. Po kulinarnych podbojach warto na trawienie sięgnąć po coś mocniejszego. Może alkoholowy rynek tajlandzki nie jest oszałamiający, niemniej najczęściej pija się piwo Singha, Kloster i Chang lub whisky Saeng Thip. Popularna, szczególnie wśród mężczyzn, jest wódka z ryżu zwana mekhong, a także rum o egzotycznej nazwie Sang Som.

Prawdziwym wyzwaniem jest natomiast wypicie kawy, która jest gęstym, smolistym i mocnym płynem z dodatkiem cykorii, chociaż prawdziwy jej skład dla większości turystów pozostaje wielką tajemnicą.

Dla obcokrajowców spotkanie z kulturą i tajlandzkimi obyczajami może okazać się ciekawym i niespodziewanym doświadczeniem. Tajlandia w swojej historii narodowej uniknęła długich okupacji i wojen w odróżnieniu od sąsiednich regionów, dlatego jej mieszkańcy uważają, że mieszkają w „kraju wolnych ludzi” i przyjaźnie, z uśmiechem na twarzy odnoszą się do turystów. Wśród Tajów można czuć się bezpiecznie i bezgranicznie oddać się zabawie i radości skrywającej się pod określeniem sanuk, chociaż należy pamiętać, że sam uśmiech w Tajlandii ma kilkanaście znaczeń i może wyrażać również smutek. Ważne jest także postępowanie mieszkańców Tajlandii, prowadzące do łagodzenia wszelkich konfliktów i nieporozumień, określane jako mai pen rai. Często w trudnych sytuacjach można zobaczyć uśmiechniętych Tajów próbujących pomóc zakłopotanemu turyście i starających się rozładować kłopotliwą sytuację. Warto z takiej pomocy skorzystać, gdyż bardzo często może ona okazać się bardzo przydatna.

Przywiązanie do tradycji i narodu można zaobserwować każdego ranka, gdy w większości miast na maszty wciągana jest flaga państwowa symbolizująca buddyzm, ziemię, lud i monarchię. Tradycyjna jest także religia obowiązująca w Tajlandii, mająca silny wpływ na stosunek do życia. Chociaż w kraju żyje kilka grup etnicznych posługujących się różnymi dialektami, to łączy je kultura, wartości społeczne i przede wszystkim buddyzm wytyczający drogę postępowania i będący podstawą codziennego życia. Dlatego turyści odwiedzający ten piękny kraj powinni szanować obyczaje z tym związane. Niektóre, nawet nieświadome zachowania, mogą być źle odbierane czy nawet piętnowane, dlatego przed zwiedzaniem świątyń należy zdjąć buty i zadbać o odpowiedni strój z długimi rękawami, spodniami i skromnymi sukienkami zakrywającymi ramiona u kobiet. Odpowiedni ubiór obowiązuje również w muzeach, ambasadach, instytucjach i oficjalnych restauracjach. Z szacunkiem należy podchodzić do posągów Buddy, w żadnym wypadku nie można ich dotykać, a fotografować należy dyskretnie, bez zwracania na siebie uwagi. Turystów może zdziwić powszechna obecność mnichów, którzy nawet w komunikacji publicznej mają swoje miejsca, niemniej obowiązuje ich surowa zasada czystości, dlatego pod żadnym pozorem nie można dotknąć nawet stroju mnicha, co w szczególności dotyczy kobiet.

Z racji tego, że głowa w buddyzmie i hinduizmie jest ośrodkiem mądrości również nie wolno dotykać czy klepać tej części ciała, by nie wywołać niepotrzebnego napięcia, chociaż w europejskiej kulturze jest to zupełnie normalny i przyjacielski gest. Z kolei za niestosowne uchodzi zakładanie nogi na nogę czy kopnięcie czegoś w gniewie, a tym bardziej skierowanie stóp w stronę Buddy. Wiąże się to z tym, że stopy są pod względem duchowym uważane za najniższą część ciała. Tajowie podają większość przedmiotów prawą ręką, gdyż lewą uważają za „nieczystą” przeznaczoną do używania w toalecie – wypadałoby, żeby turyści postępowali tak samo.

Na słyszane powitanie wai nie należy odpowiadać, a jedynie uśmiechnąć się przyjaźnie. Warto również nauczyć się kilku słów powitalnych odnoszących się do kobiety: sawadee ka i do mężczyzny sawadee krap. Najlepiej używać ogólnego powitania i pożegnania sawadee z lekkim skłonem i dłońmi w modlitewnym geście dotykającymi czubka nosa. Tajowie zwracają się do wszystkich po imieniu i w taki właśnie sposób najlepiej odwzajemniać kontakty z tymi otwartymi ludźmi, dodając na początku słówko khun oznaczające „szanowny/szanowna”.

Chociaż Tajowie tolerują krytykę społeczeństwa, nietaktem jest żartowanie z rodziny królewskiej, a tym bardziej obrażanie monarchii, co może nawet skutkować problemami z prawem. W miejscach publicznych lepiej nie podnosić głosu i głośno nie gestykulować, by nie wzbudzać niczyjej uwagi. Podobnie jest z całowaniem się i przytulaniem, niemniej czynności takie w dyskotekach i barach są dopuszczalne.

W Tajlandii obowiązuje bardzo ważna etykieta zachowania się przy stole, a jej łamanie świadczy o ignorancji współbiesiadników. Nietaktem jest jedzenie kęsów widelcem trzymanym w prawej dłoni. Widelec służy wyłącznie do nakładania jedzenia na łyżkę, którą trzyma się w prawej ręce, natomiast noże podawane są tylko do dań europejskich. Kiedy posiłki podane są na dużym talerzu stosowniej jest nakładać sobie sukcesywnie mniejsze porcje niż na raz jedną dużą.

W całym kraju obowiązuje zakaz palenia papierosów w lokalach, na dworcach, i w różnego rodzaju instytucjach, a złamanie zakazu grozi wysokimi karami finansowymi.

Tradycyjnym elementem tajskiej kultury jest masaż, z którego korzysta wielu turystów. Taka forma poprawia nie tylko samopoczucie, ale jest także jedną z gałęzi tradycyjnej medycyny tego kraju, więc warto wydać „parę bahatów” na taką niebiańską przyjemność. W wielu miejscach można spotkać wirtuozów masażu dokonujących cudów na podróżnikach skarżących się na dolegliwości.

Ważnym elementem mocno zaznaczonym w tradycji tajlandzkiej jest boks i tradycyjne sztuki walki mające wymiar niemalże rytualny, a także ludowe przedstawienia teatralne li-khe i pełen wdzięku balet lakhon. Dużą popularnością, szczególnie wśród młodych chłopców, cieszy się natomiast takraw – dyscyplina podobna do piłki nożnej, siatkówki i gimnastyki polegająca na grze ratanową piłeczką.

Turyści wypoczywający na Wybrzeżu Andamańskim i regionie Krabi mają do dyspozycji liczne kompleksy hotelowe udostępniające swoim gościom baseny ze słodką i słoną wodą, centra fitness, siłownie, łaźnie parowe, sauny, SPA, korty do squasha i tenisa, ścianki wspinaczkowe, pola golfowe, boiska do siatkówki plażowej, a także możliwość uprawiania windsurfingu, żeglarstwa oraz nurkowania zarówno z rurką, jak i głębinowego. Niektóre agencje turystyczne organizują również wyprawy nurkowe na wody Birmy. Dużą popularnością miłośników nurkowania cieszą się także wyspy Koh Lanta oraz okolice Trang, a także wybrzeża Wyspy Phi Phi. Wszystkie te rejony oferują ciekawe ukształtowania podmorskiego świata oraz niezwykłą florę i faunę pełną najróżniejszych gatunków koralowców oraz egzotycznych ryb. Region upodobali sobie miłośnicy wspinaczki górskiej, za sprawą rozmaitych form skalnych doskonale nadających się do uprawiania tego sportu. Wapienne wzniesienia i strome wyspy znajdują się w wielu zakątkach wybrzeża, w tym na najpopularniejszym cyplu Laem Phra Nang, gdzie wyznaczono dziesiątki szlaków wspinaczkowych o różnych stopniach trudności.

Zatoka Phangnga – nie ma takiego drugiego miejsca w Tajlandii, gdzie z ogromnej zatoki na tafli lazurowego akwenu wyrasta ponad setka skalistych wysepek i pionowych, wapiennych słupów. Na specjalnie organizowanych rejsach można podziwiać jeden z wielkich, przyrodniczych cudów natury Azji Południowo-Wschodniej i godzinami kąpać się na bezludnych, niebiańskich plażach. Zaskakujący krajobraz tworzą dodatkowo poszarpane klify morskie i jaskinie gwarantujące zwiedzającym niezapomniane wrażenia. Wapienne pomieszczenia zwane „hongi” kryją w swoich wnętrzach fantastyczne formacje skalne i rzadko spotykane twory powstałe na skutek ruchu ziemskich płyt kontynentalnych sprzed milionów lat. Bujna zieleń wysepek otoczona jest błękitnymi lagunami tworzącymi tropikalny ekosystem, który najlepiej można poznać wybierając się na wielogodzinną, a nawet kilkudniową wycieczkę kajakową. „Hongi” różnią się wielkością, a niektóre z nich są połączone skalnymi tunelami. Baśniowy pejzaż urozmaicają dodatkowo pływające, muzułmańskie wioski, do których można zawinąć podczas wyprawy, by spróbować egzotycznych owoców morza, a nawet przenocować. Wiele z wysp ma swoje odrębne historie, można między innymi zatrzymać się na „pisanej wyspie”, na której odkryto skalne malowidła, spojrzeć na tzw. „wyspę-pies” przypominającą swoim kształtem psa lub udać się na Wyspę Jamesa Bonda znaną z filmu „Człowiek ze złotym pistoletem”.

Wycieczka wokół Krabi – turyści, którzy zdecydują się na własną rękę zwiedzić prowincję Krabi powinni zwiedzić kilka ciekawych miejsc znajdujących się w malowniczych zakątkach i sąsiedztwie przepięknych plaż doskonale nadających się na przerywnik w wyprawie. Koniecznie trzeba zajrzeć do „jaskini tygrysiej”. Wat Tham Seua jest bowiem jedną z najważniejszych w Tajlandii świątyń leśnych, w której mieszkają medytujący mnisi. W tajemniczych jaskiniach można znaleźć między innymi wielki odcisk stopy Buddy, posąg Bogini Miłosierdzia czy wizerunek Wielkiego Buddy z lustrem w dłoni. Wśród starych drzew i budynków poprowadzone są spacerowe ścieżki, którymi można dotrzeć do interesujących punktów widokowych. W trakcie przejażdżki warto także zobaczyć przydrożnego Spoczywającego Buddę, zahaczyć o plaże Nappharat Thara i zwiedzić mały cypel Laem Phra Nang.

Przylądek Phra Nang – wapienny klif porośnięty bujną roślinnością, zawieszony nad piaszczystą plażą i krystalicznie czystą wodą. Ciekawe miejsce odwiedzają nie tylko miłośnicy kąpieli, ale także amatorzy wspinaczki górskiej. Na cypel najlepiej dostać się od strony wody, by wprost z łodzi wskoczyć do szmaragdowej wody i podziwiać zapierające dech w piersiach widoki. Na samym przylądku znajdują się wspaniałe plaże z drobnym, białym piaskiem oraz Tham Phra Nang Nok – jaskinia będąca legendarną siedzibą morskiej księżniczki, której syn został później jej kochankiem. Pobliski szczyt jest idealnym miejscem na podziwianie okolicznych wód i wielkiej laguny Sa Phra Nang. Po drugiej stronie przylądka znajduje się jeszcze wspanialsza Tham Phra Nang Nai, czyli tzw. „wewnętrzna jaskinia księżniczki” uznawana za najpiękniejszą pieczarę południowej Tajlandii z niespotykanymi formami skalnymi. W okolicznych kurortach działają szkoły wspinaczkowe, w których można szlifować formę tej wymagającej dyscyplinie sportowej. Turyści preferujący zwiedzanie podwodnego świata mogą zanurzyć się w pobliskich zatokach, by zbadać wraki łodzi i jaskinie skrywające legendarne skarby.

Koh Tarutao – ostatnie miejsce na dalekim południu Tajlandii przyciągające turystów poszukujących dzikiej przyrody. Morski Park Narodowy Tarutao obejmuje w sumie grupę ponad 50 wysp z przepięknymi plażami, wapiennymi jaskiniami i wieloma gatunkami egzotycznych ptaków. Na niektórych wyspach można znaleźć zakwaterowanie, ale należy pamiętać, że ośrodki są czynne jedynie poza okresem monsunowym, czyli od listopada do kwietnia.

Jaskinie Trang – niedaleko miejscowości Trang położone są jaskinie wydrążone w wapiennych klifach z imponującymi świątyniami stworzonymi przez Tajów. Jedną z nich jest sześciopoziomowa jaskinia Tham Khao Pina skrywająca rozmaite posągi Buddy oraz Wat Tham Phra Phut, w którym archeolodzy odkryli wiele przedmiotów codziennego użytku i posągi Buddy pochodzące z okresu Ajutthai.

Naknon Si Thammarat – jedno z najstarszych miast Tajlandii z bogatą przeszłością, atrakcjami historycznymi i mocno zarysowaną kulturą regionu. Przed wiekami Naknon było stolicą imperium Tambralinga założonego przez kolonistów z Indii, a w wieku VII trafiło do królestwa Śriwidżaja sprawującego władzę nad Malezją i Indonezją. Kolejnymi władcami egzotycznej krainy byli Khmerowie panujący aż do 1292 r. i momentu powstania królestwa Sukhothai. W tym okresie miasto zyskało znaczenie gospodarcze i przekształciło się w prężnie funkcjonujący ośrodek handlowy. Czasy rozwoju wiążą się również z ekspansją buddyzmu i zakorzenieniem różnych odłamów tej religii, dzięki którym powstały wspaniałe świątynie cieszące obecnie turystyczne oczy. Jedną z nich jest Wat Mahathat ozdobiony imponującą iglicą z litego złota i wieloma posągami Buddy. Świątynia jest najważniejszym sanktuarium południa, o którym więcej informacji można znaleźć w Muzeum Vihran Kien i Muzeum Narodowym. Przy okazji pobytu w mieście warto zajść do Suchart Hause, by zobaczyć jak wyrabia się ze skóry tradycyjne lalki naturalnej wielkości używane przed laty jako rekwizyty słynnych „teatrów cieni”. Obecnie lalki biorą udział w mniejszych przedstawieniach organizowanych specjalnie dla turystów. Warto zastanowić się nad zakupem misternie wykonanych kukieł lub zajrzeć do innych sklepów sprzedających rozmaite wyroby rzemieślnicze rozsławiające Naknon. Najlepszym miejscem na zakupy jest bazar Bovoron, na którym oprócz ciekawych przedmiotów można wyczuć aromatyczny zapach parzonej kawy dolatujący z okolicznych kawiarenek.

Park Narodowy Khao Luang – wycieczka do miejscowości Khiriwong, w której zaczynają się turystyczne szlaki gwarantuje obejrzenie wspaniałych wodospadów i najwyższych gór „dalekiego południa”. Pełne przygód trasy poprowadzono przez gęstą dżunglę wśród strumieni, czarujących drzewiastych paproci i kwitnących begonii. Nagrodą za wielogodzinną wędrówkę jest okolica zachwycającego wodospadu Krung Ching z główną atrakcją, jaką jest malowniczo położone jezioro z nieskazitelnie czystą wodą.

Park Narodowy Khao Sok – tego miejsca nie można przegapić ze względu na zbiornik wodny Chieo Lan, z którego wyłania się ponad setka wapiennych skał tworzących zjawiskowy krajobraz prezentujący się najokazalej w porannej mgle. Na terenie całego parku znajduje się mnóstwo jaskiń, do których prowadzą wyznaczone szlaki spacerowe. W krystalicznie czystym jeziorku położonym w wąwozie Tang Nam można zażyć kąpieli, by w pełnym orzeźwieniu dotrzeć do niezwykłego wodospadu Ton Gloy. Dodatkowymi atrakcjami są wycieczki do tropikalnego buszu organizowane przez władze parku. W niecodzienną podróż można wybrać się słoniach i kucykach, natomiast dla turystów z zacięciem sportowym przygotowano emocjonujące i pełne przygód spływy tratwami po rwących potokach. Podróżnicy, którzy chcą zostać w parku na dłużej, mogą skorzystać z domków na drzewach, specjalnie przygotowanych pomieszczeń w jaskiniach lub z szałasów wzniesionych na tratwach.

Rejsy na wyspy – miejscowe agencje turystyczne specjalizują się w ciekawych rejsach po okolicznych wysepkach, na których można nie tylko godzinami kąpać się w szmaragdowej wodzie i łowić ryby, ale również nocować. Najpopularniejsze rejsy wypływają na wyspy: Koh Lading, Koh Pakbia, Koh Hong, Koh Dang i Koh Rai.

Kiedy najlepiej wybrać się na Wybrzeże Andamańskie i Krabi?

Najdogodniejszym okresem, z którego korzysta najwięcej turystów jest pora chłodna (tylko z nazwy) z miesiącami od listopada do lutego, kiedy temperatury oscylują między 28-32°C, są do wytrzymania i najlepiej nadają się do zwiedzania kraju. Klimat Tajlandii, która jest krajem tropikalnym z trzema klimatycznymi porami roku – gorącą, deszczową i chłodną, zmienia się bardzo często ze względu na położenie kraju w strefie przejściowej obszaru indo-malajskiego. Od czerwca do października trwa nieprzychylna ruchowi turystycznemu deszczowa pora powodowana monsunami z upałami sięgającymi 38°C, które znieść można tylko w pomieszczeniach klimatyzowanych. Wybierając się do Tajlandii, ze względu na tropikalny klimat, trzeba być przygotowanym zarówno na palący upał, jak i ulewne deszcze.

Region Wybrzeża Andamańskiego jest najatrakcyjniejszy pod względem turystycznym między listopadem a kwietniem, po ustaniu pory monsunowej.
Przed wyjazdem warto zapoznać się z kalendarzem imprez, których w regionie nie brakuje. Lokalną atrakcją są kilkudniowe obchody Świąt Wegetarian organizowane w październiku, w trakcie których mieszkańcy Phuket symbolicznie przebijają się dzidami i mieczami w obrzędzie oczyszczenia. Ciekawy jest także Festiwal Andamański pełen parad, plenerowych koncertów i rozmaitych zawodów, odbywający się na przełomie października i listopada.

Jaka waluta obowiązuje w Tajlandii i jakie są orientacyjne ceny?

Walutą Tajlandii jest baht tajski (THB), 1 baht =100 satangów. Dla turystów z zachodu ceny w Tajlandii nie są wygórowane, a koszty wyżywienia i zakwaterowania, w porównaniu do biletów lotniczych, są tanie.

Gdzie i jakie pamiątki kupić na Wybrzeżu Andamańskim?

Wybór pamiątek w Tajlandii jest bardzo duży, a jakość wyrobów i przystępne ceny zachęcają do robienia zakupów. Można je kupić na straganach mniejszych miast, w sklepach rzemieślniczych specjalizujących się w pamiątkach i wielkich centrach handlowych nastawionych na ruch turystyczny. Najbardziej pożądane są wyroby rzemiosła artystycznego i dzieła sztuki. W niemalże każdym zakątku tego egzotycznego kraju można kupić biżuterię wysadzaną drogimi kamieniami, srebrne misy, przezroczystą, seledynową porcelanę, misternie wykonane figurki Buddy czy tajską odzież z delikatnego jedwabiu i doskonałej bawełny. W sprzedaży dostępny jest szeroki wybór wzorów zarówno nowoczesnych, jak i tradycyjnych. Turyści poszukują także trójkątnych poduszek, wyrobów artystycznych górskich plemion, rattanowych plecionek oraz rękodzielniczych wyrobów z cyny.  Egzotyczną pamiątką może być elegancka portmonetka wykonana z wytrzymałej trawy „yan lipao”, wyroby z laki czy unikalne dzieła sztuki, jakimi są maski „khon”. Z jedwabiu i papieru „sa” wytwarza się także poszukiwane przez turystów parasolki i wachlarze. W większości sklepów z pamiątkami i warsztatach rzemieślniczych warto pokusić się o targowanie, gdyż Tajlandczycy z dobrego serca obniżają ceny, a przy okazji można nieco poznać tajską kulturę.

Jaki czas obowiązuje w Tajlandii?

W lecie do czasu polskiego dodajemy 5, a zimą 6 godzin.

Jak poruszać się po Wybrzeżu Andamańskim?

Poruszanie po Tajlandii jest przyjemne i bezproblemowe. Wygodnie podróżuje się koleją, która uchodzi za tani sposób przemieszczania. Wycieczka pociągiem może być wspaniałym wprowadzeniem w poznawaniu krajobrazów Tajlandii. Do mniejszych miast można dojechać autobusem, chociaż dłuższe odległości lepiej pokonuje się pociągiem lub samolotem. Warto korzystać z prywatnych przewoźników, którzy zapewniają szybsze połączenia między miejscowościami turystycznymi.

Najlepszym sposobem na zwiedzenie okolic jest wypożyczenie samochodu. W centrach turystycznych działają międzynarodowe wypożyczalnie, niemniej warto poszukać atrakcyjnych cen i dużych rabatów w mniejszych kurortach. Należy jednak pamiętać, że wypożyczenie auta wiąże się z pewnym ryzykiem. Najlepiej podpisywać, po wcześniejszym dokładnym zapoznaniu się, wyłącznie umowy angielskojęzyczne, gdyż turyści podpisujący dokumenty w języku lokalnym często padają ofiarami oszustw ze strony wypożyczalni. Przy wypożyczeniu samochodu wymagany jest depozyt w postaci paszportu, dlatego w razie jakichś nieprzewidzianych zdarzeń może być problem z jego odzyskaniem.

Należy pamiętać, że w Tajlandii obowiązuje ruch lewostronny, wymagane jest międzynarodowe prawo jazdy i odpowiednie ubezpieczenia, natomiast polskie prawo jazdy nie jest dokumentem uznawanym przez władze Tajlandii.  Drogi są w dobrym stanie, przynajmniej te łączące duże miasta i najważniejsze miejscowości turystyczne wybrzeża (przeważnie są to autostrady). Przejazd większością dróg jest darmowy, niemniej na niektórych odcinkach pobierane są niewysokie opłaty. Praktykowane jest oznakowanie informacyjne zarówno w języku tajskim, jak i angielskim.

Jakie plaże są w regionie Krabi?

Region Krabi słynie z przepięknych, gdzie kolor złotego piasku rywalizuje z bujną zielenią drzew. Za najpiękniejszą uchodzi plaża Railay, na którą można dostać się od strony morza z przystani Krabi. W pobliżu znajdują się fantazyjne formacje skalne i jaskinie, a drobny piasek gwarantuje wygodę podczas opalania. Około 20 km na zachód od miasta Krabi nad zatoką Ao Nang można znaleźć długą i piaszczystą plażę z rozbudowanym zapleczem turystycznym i wypożyczalnią sprzętu nurkowego. Jest to również dobra baza wypadowa na wyspy Ko Lanta i Ko Phi Phi, gdzie piaszczyste zatoczki nie mają sobie równych. Białe i piaszczyste wybrzeże jest atutem Hat Noppharat Thara, natomiast za ciekawostkę geologiczną uchodzi plaża Susaan Hoi, słynąca także z położna uścielonego muszlami. Na wyspie Mu Ko Hong nie brakuje plaż z dostępem do raf koralowych, Klong Muong Beach łagodnie opada ku morzu, a idealnym miejscem na ucieczkę od świata jest Koh Jum – spokojna wyspa z niepowtarzalnym klimatem. Warto także wybrać się na wyspę Phi Phi, aby odwiedzić Zatokę Maya, która posłużyła jako tło filmu „Niebiańska plaża”.

Przy hotelach wyższej kategorii lub w wybranych kurortach plaża jest usypywana sztucznie lub znacznie różni się od typowych plaż miejskich, dlatego wybierając kurort i hotel warto upewnić się do jakiej plaży będziemy mieli dostęp.

Jakie są ograniczenia celne w Tajlandii?

W Tajlandii nie ma ograniczeń dotyczących wwozu pieniędzy, a za zakup niektórych towarów przy wylocie można uzyskać zwrot podatku VAT (aktualne stawki na stronie MSZ), niemniej wcześniej trzeba odebrać odpowiednie zaświadczenie z miejsca zakupu towarów. Zakazany jest wwóz narkotyków, broni palnej, materiałów pornograficznych oraz niektórych gatunków roślin i zwierząt. Restrykcyjny zakaz dotyczy wywozu statuetek i wizerunków Buddy (wymagane jest wcześniejsze zaświadczenie wystawiane przez Ministerstwo Sztuki). Zakaz ten nie dotyczy drobnych wyrobów rzemieślniczych sprzedawanych na potrzeby turystyczne.

Jakie dokumenty potrzebne są w razie konieczności skorzystania z służby zdrowia w Tajlandii?

Ze względu na wysokie koszty leczenia przed wylotem do Tajlandii zaleca się wykupienie międzynarodowego ubezpieczenia zdrowotnego. Usługi medyczne są na wysokim poziomie, niemniej ich ceny są dużo droższe w stosunku do krajów europejskich. Polisy polskich towarzystw ubezpieczeniowych są w Tajlandii uznawane, o ile mają swoje przedstawicielstwo na terenie kraju. W hotelach o wysokim standardzie działają indywidualne placówki medyczne zapewniające gościom odpowiednią opiekę.

Ze względu na inną florę bakteryjną należy starannie wybierać restauracje lub jadać w hotelach, przestrzegać podstawowych zasad higieny niezbędnych w krajach tropikalnych oraz zwracać uwagę na warunki w jakich przygotowuje się i przechowuje jedzenie. Turyści powinni pić wyłącznie wodę butelkowaną, gdyż woda z kranu nie jest zdatna do picia.

Szczepienia ochronne nie są wymagane, niemniej szczególnie w krajach tropikalnych istnieją zagrożenia sanitarno-epidemiologicznych, dlatego przed wyjazdem warto sprawdzić czy szczepienia nie są zalecane sezonowo i profilaktycznie zaszczepić się przed wskazanymi chorobami. Poszczególne zalecenia sanitarne pozwalające uniknąć zachorowania na różne choroby dostępne są na stronie internetowej Państwowej Inspekcji Sanitarnej.

Turyści z Polski zwolnieni są z obowiązku wizowego na pobyt turystyczny nie dłuższy niż 30 dni. Przy wjeździe i wyjeździe wymagany jest paszport z co najmniej 6-miesięcznym okresem ważności liczonym od daty planowanego opuszczenia terytorium Tajlandii. Na terenie państwa obowiązek meldunkowy dotyczy wszystkich przyjezdnych, a stosowny formularz można wypełnić w hotelach, pensjonatach itp.

Szczegółowe i aktualne informacje można znaleźć na stronie MSZ: www.msz.gov.pl lub na stronie ambasady polskiej w Bangkoku: www.bangkok.polemb.net

Ambasada Rzeczypospolitej Polskiej w Królestwie Tajlandii
Tajlandia, Bangkok, 100/81-82. 25th floor. Vongvanij Building B, Rama 9 Road, Huaykwang, 10310
Tel.: +66 2645 0367- 9 Tel. dyżurny: +66 819 364 618 Faks: +66 2645 0365
bangkok.amb.sekretariat.@msz.gov.pl
www.bangkok.polemb.net